H ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΠΑΤΗ - Μέρος 2ο

2. Χριστιανική λογοτεχνία

Οι Χριστιανοί είναι ένοχοι της διάπραξης ηθικού εγκλήματος σχετικά με την ιδιοποίηση των ιερών γραφών άλλων ανθρώπων προκειμένου να επικυρωθεί η ύπαρξη του θείου ήρωά τους. Πλαστογράφησαν και κατασκεύασαν ολόκληρη τη λογοτεχνία της εκκλησίας προκειμένου να αποτελέσει την ιστορική βάση για την πίστη τους. Έχουν αλλοιώσει τα μυαλά αμέτρητων ανθρώπων κατά τη διάρκεια των αιώνων.

Ο Χριστιανισμός έφτιαξε τον Ιησού μέσω της ευσεβούς λογοτεχνίας του, παρά τον Ιησού που έφτιαξε το Χριστιανισμό. Θρησκευτικές γραφές και κηρύγματα, μας έχουν καταστήσει ελάχιστα ειλικρινείς ώστε να πούμε την αλήθεια. Καμία αυθεντική λογοτεχνία δεν αναφέρει τον Ιησού μέχρι έναν αιώνα μετά από το θάνατό του. Ο ιστορικός Ιησούς πέθανε στο σκοτάδι και επέστρεψε σε ένα σκοτεινότερο σκοτάδι από αυτό που προέκυψε επειδή είναι ένα ψέμα.

Ο Ιησούς βεβαίωσε ότι το τέλος του κόσμου ήταν επικείμενο και προειδοποίησε τους αποστόλους του να προετοιμαστούν. Κατόπιν τους είπε ότι θα οικοδομήσει μια εκκλησία η οποία θα κηρύξει το μήνυμά του! Εάν το τέλος του κόσμου ερχόταν, γιατί θα έπρεπε να πει στους φίλους του να οικοδομήσουν μια εκκλησία; Οι περισσότεροι από τους άμεσους οπαδούς του επέστρεψαν στον Ιουδαϊσμό όταν δεν συνέβη.

Μόνο μερικά έτη μετά από τη σταύρωση είδε ένας έξυπνος καιροσκόπος και πιθανώς ένας Ρωμαίος προβοκάτορας την αξία αυτής της κίνησης μεταξύ των εβραϊκών κοινοτήτων μέσα στην αυτοκρατορία, ώστε να πάρει τις πληροφορίες του και να ανακατώσει τη διαμάχη μεταξύ των Εβραίων, κάνοντας τον Χριστιανισμό να βρει έναν πρωτοπόρο. Οι Εβραίοι επιδείνωσαν το πρόβλημα και ένας κατάσκοπος όπως ο Παύλος θα μπορούσε να είναι πάρα πολύ πολύτιμος. Ο Παύλος ήλπιζε στη διάδοση της εθνικιστικής φλόγας των Εβραίων και την ανάμιξή της με τους Εθνικούς. Αρκετές δεκαετίες αργότερα μερικοί οπαδοί του , κυρίως ανίδεοι άνδρες και γυναίκες, πίστευαν ακόμα στις βρωμιές του Παύλου και επικαλούνταν στα βραδινά δείπνα το όνομα του σε μερικές μεγάλες ελληνικές και ρωμαϊκές πόλεις.

Ο Παύλος δίδαξε το Χριστιανισμό χωρίς τη γνώση των διδασκαλιών του Ιησού. Δεν υπάρχει ούτε ένα ενιαίο ρητό του Ιησού από τα Ευαγγέλια που να αναφέρεται από τον Παύλο στις διάφορες επιστολές του. Ο Παύλος δεν αναφέρει ποτέ οποιοδήποτε κήρυγμα, ομιλία, παραβολή ή προσευχή, του Ιησού. Δεν μιλά για την υπερφυσική γέννηση του Ιησού ή ότι τάισε ένα πλήθος με μερικές φραντζόλες και ψάρια. Δεν μιλάει ποτέ για το ακροατήριό του, το ότι διέταξε τους νεκρούς να αναστηθούν, το ότι εξέβαλε δαιμόνια, θεράπευσε τον πιστό λεπρό και την τύφλωση και εκτέλεσε πολλά άλλα θαυμάσια για να πείσει για την θεότητα του. Αν είχε διαπράξει τέτοιους άθλους και ρητά γνωστούς στον Παύλο, θα έπρεπε να τους είχε αναφέρει για να αποτρέψει τις δογματικές διαφωνίες. Γιατί δεν αναφέρθηκε ποτέ ούτε μία φορά σ' αυτούς; Η μόνη απάντηση είναι ότι δεν ήξερε τίποτα για αυτούς. Υπονοεί ότι ούτε το Ευαγγέλιο του Ιησού δεν είναι ιστορικό ή ότι ο Παύλος δεν δίδασκε τη θρησκεία του Ιησού.

Τα πιο πρόωρα χριστιανικά έγγραφα, οι επιστολές που αποδίδονται στο Παύλο, προτείνουν μόλις και μετά βίας ένα ιστορικό υπόβαθρο του Ιησού. Ασχολούνται πρώτιστα με ένα πνευματικό υπόβαθρο. Οι ελάχιστες ιστορικές αναφορές σε μια πραγματική ζωή του Ιησού που αναφέρονται στις επιστολές θα μπορούσαν εύκολα να είναι παρεμβολές, αλλά ακόμα κι αν δεν είναι παρουσιάζουν την άγνοια του Παύλου για την γήινη ζωή του νέου Θεού. Ο Παύλος δεν κάνει καμία νύξη για τον Πιλάτο , τον Καϊάφα , τους Ρωμαίους, το Σανχεντρίν, τον Ηρώδη , τον Ιούδα, τις άγιες γυναίκες ή οποιοδήποτε πρόσωπο σχετικό με το πάθος του Ιησού. Πράγματι, λέει πολύ λίγα για το πάθος.

Για πολλούς, ίσως συμπεριλαμβανομένου του Παύλου, ο Ιησούς ήταν απλά μια νέα αλληγορία του παλαιού μύθου του θνήσκοντος και ανασταινόμενου Θεού. Αν και αιρετικό, ένα μεγάλο μέρος της παλαιότερης παράδοσης με τα τελετουργικά και τα δόγματα του, έγιναν αποδεκτά στην εκκλησία προτού να κάνει οποιασδήποτε σκέψη για την υπεράσπιση οποιασδήποτε ιδιαίτερης πεποίθησης όπως της ορθόδοξης.

Η ιστορία του Ευαγγελίου του Ιησού είναι μια μεταμφιεσμένη απεικόνιση ενός ιστορικού κυρίου των Εσσαίων. Υφαίνεται σαν ένας παλαιός παγανιστικός μύθος στον οποίο ο Θεός του ήλιου προσωποποιήθηκε ως Χριστός. Ο Χριστός είναι ένας δημοφιλής θεός παγανιστικής προέλευσης που δεν έζησε ποτέ. Έπειτα, ήταν ο κριός και κατόπιν το ψάρι. Ήταν η εικόνα των δωδεκάδων διαφορετικών παγανιστικών Θεών.

Ο εκκλησιαστικός πατέρας Τερτυλλιανός ( 160-220μ.χ), ένας πρώην-εθνικός και επίσκοπος της Καρθαγένης, αναγνωρίζει αυτήν την ταυτότητα του Χριστού με τη σχετική δήλωση στη διάψευση των επικριτών του:

Λέτε ότι λατρεύουμε τον ήλιο .Το ίδιο και εσείς.

Αργότερα ο φανατικός πιστός και υπερασπιστής της πίστης, Τερτυλλιανός αρνήθηκε το Χριστιανισμό.

Από την αποστολική εποχή πολλοί Χριστιανοί αρνήθηκαν την ενσάρκωση του θεού ως άτομο. Οι πατέρες των εκκλησιών έπρεπε να υπερασπίσουν την ιστορία της ανάστασης του Χριστού τόσο ενάντια στους παγανιστές όσο και ενάντια στους αιρετικούς Χριστιανούς. Οι παγανιστές δεν θα μπορούσαν να πιστέψουν στη σωματική ανάσταση, την οποία θεώρησαν αδύνατη, και οι αιρετικοί Χριστιανοί σκέφτηκαν επίσης την ανάσταση παράλογη, αρνήθηκαν ότι οποιοδήποτε άτομο όπως ο Ιησούς Χριστός υπήρξε ποτέ, και υπέθεσαν ότι ο νέος Θεός Ιησούς είχε εμφανιστεί μόνο ως πνεύμα, σαν μια προσωποποίηση του Λόγου.

Ο Ιησούς και οι περισσότεροι από τους αποστόλους ήταν απλοί Εβραίοι αγρότες ή χωρικοί. Όλοι οι συνεταίροι τους και οι άνθρωποι με τους οποίους ήρθαν σε επαφή ήταν Εβραίοι και η χώρα στην οποία εμφανίστηκε το δράμα του Ιησού ήταν η Παλαιστίνη. Ωστόσο, τα Ευαγγέλια και μερικά άλλα βιβλία της καινής διαθήκης δεν γράφτηκαν από τους αναλφάβητους Εβραίους αγρότες αλλά από τους μορφωμένους ελληνόφωνους, πρώην-Εθνικούς επισκόπους, μακριά από την Παλαιστίνη. Όλοι γράφουν στα ελληνικά -μη αραμαϊκά- και αναφέρουν διάφορους Έλληνες παγανιστικούς συγγραφείς όπως ο Αραθος και ο Κλεάνθης, καθώς επίσης και το ελληνικό Septuagint 300 φορές αντί των εβραϊκών γραφών. Επιπλέον, σε όλα τα Ευαγγέλια, οι Εβραίοι αναφέρονται με έναν μειωτικό, περιφρονητικό και ρατσιστικό τρόπο, σαν να ήταν αλλοδαποί άνθρωποι ευδιάκριτοι από την υπηκοότητα των συγγραφέων.

Μελετητές των παγανιστικών σχολών και σεκτών προσπάθησαν να διατηρήσουν τα επιχειρήματά τους ενάντια στους Χριστιανούς προσήλυτους με το ντύσιμο του Εβραίου επαναστάτη στα ενδύματα ενός παλαιού Θεού. Οι πλήρεις εργασίες αυτών των επικριτών έχουν χαθεί επειδή οι Χριστιανοί τις κατέστρεψαν, αλλά νωρίτερα ήταν υποχρεωμένοι να επιτρέψουν στους απολογητές τους να συντηρήσουν τους ισχυρισμούς των δυσφημιστών τους στα βιβλία τους. Τόσο ακούσια κρατήθηκαν τα μέρη της παγανιστικής επιχειρηματολογίας στις χριστιανικές εργασίες.

Τα τέσσερα Ευαγγέλια ήταν άγνωστα στους πρώτους χριστιανικούς πατέρες. Κανένας συγγραφέας πριν από το 150μ.χ. δεν κάνει τη παραμικρή αναφορά σ'αυτά. Ο Solomon Reinach είπε:

Με εξαίρεση τον Παπία, που μιλάει για μια αφήγηση του Μάρκου, και μια συλλογή των λόγων του Ιησού, κανένας χριστιανικός συγγραφέας του πρώτου μισού του δεύτερου αιώνα δεν αναφέρει τα Ευαγγέλια ή τους φημισμένους συντάκτες τους.

Ο Ιουστίνος ο μάρτυρας, ένας από τους πρώτους πατέρες, του δεύτερου αιώνα προσπάθησε να αποδείξει τη θεότητα του Χριστού. Ωστόσο σε περισσότερες από 300 παραπομπές στην Π.Δ και σχεδόν 100 αναφορές στα Απόκρυφα, δεν κάνει καμία χρήση των κανονικών Ευαγγελίων. Ονόματα όπως, ο Ματθαίος, ο Μάρκος, ο Λουκάς και ο Ιωάννης, δεν αναφέρονται καν από τον Ιουστίνο. Τα κανονικά Ευαγγέλια σίγουρα ακούγονται πάνω από 100 έτη μετά το θάνατο του Ιησού.

Αν ο Ιησούς ήταν πραγματικά θείο άτομο που εκτέλεσε αυτούς τους εξαιρετικούς άθλους, οι Χριστιανοί θα πρέπει να εξηγήσουν πειστικά γιατί δεν αναφέρεται από τους συγχρόνους του για εκατό έτη. Υποστηρίζουν ότι η Ιουδαία ήταν ασήμαντη και τα γεγονότα εκεί δεν παρατηρήθηκαν από τη Ρώμη, αλλά αυτά είναι ανοησίες. Η Ιουδαία ήταν ζωτικός σημαντική στις ρωμαϊκές επικοινωνίες μεταξύ της Ασίας και της Αφρικής, στο πολύτιμο εμπόριο των καρυκευμάτων και των τιμαλφών από την Αραβία και την ανατολή και ως κράτος απομονωμένο ενάντια στη μόνη αυτοκρατορία ικανή για πρόκληση της Ρώμης εκείνη την περίοδο, την περσική αυτοκρατορία. Οι Ρωμαίοι πραγματικά ,έκαναν πολλές παραχωρήσεις στους Εβραίους προκειμένου να τους κρατήσουν με συμπάθεια απέναντι στην αυτοκρατορία.

Για να σώσουν το Χριστιανό αναγνώστη, όταν υπάρχει οποιοδήποτε πρόβλημα σε μια εξήγηση, μπορούν ελεύθερα να έχουν την απάντηση. Για να ξεφορτωθούν την αλήθεια ότι δεν υπάρχει καμία ιστορική βάση για τις θεολογικές μυθιστοριογραφίες τους, όλα τα αρχεία του ιστορικού Ιησού σβήστηκαν από τους Χριστιανούς τους ίδιους όταν απέκτησαν κοσμική δύναμη. Η χριστιανική ιεροσύνη κατέστρεψε σχεδόν όλη την ιστορία των πρώτων δύο αιώνων της χριστιανικής εποχής. Πολύ λίγα από όσα έχουν έρθει σε μας έχουν μείνει άθικτα και έχουν αλλάξει έτσι ώστε να έχουν μικρή ιστορική αξία.

Τα αρχεία που ανέφεραν τον Ιησού ως επαναστάτη Εσσαίο που οδήγησε ένα σώμα οπλισμένων ατόμων στην Ιερουσαλήμ για να την καταλάβει , εξαφανίστηκαν. Τώρα μπορείτε να δείτε γιατί οι Χριστιανοί ενδιαφέρθηκαν για την άκαμπτη λογοκρισία και τις παράλογες μυθιστοριογραφίες. Ο βανδαλισμός των Χριστιανών οδήγησε στον εικονικό αναλφαβητισμό του αρχαίου κόσμου και εξασφάλισε ότι ο χριστιανικός σκελετός θα κρυβόταν για πάντα από τους εύπιστους, και να διακρίνεται δύσκολα ακόμη και από τον πιο μορφωμένο αποστάτη.


3. Πλαστογραφημένος Χριστιανισμός

Από το τέλος του πρώτου αιώνα και μετά, η νέα θρησκεία στράφηκε στην πλαστή λογοτεχνία. Ακριβώς όπως οι Χριστιανοί είναι σήμερα ανυπόμονοι για τις ιστορίες των θαυμάτων και τις θαυμάσιες εμφανίσεις των αγγέλων και των παρθένων, ο απλός επιπόλαιος λαός που ενώθηκε με τη νέα θρησκεία ήταν προδιατεθειμένος να πιστέψει οτιδήποτε που θα τάιζε την περιέργειά του. Οι τολμηροί Χριστιανοί επίσκοποι αποκρίθηκαν σε αυτόν τον πόθο με την επινόηση ενός ευσεβούς καθήκοντος να εκπληρωθούν οι ανάγκες των κοπαδιών τους με την επινόηση των ιστοριών ,των ηρώων τους, του Ιησού και των μακαριστών ανθρώπων του.

Τα βιβλία της καινής διαθήκης και οι γραφές των αποστόλων, άρχισαν να γράφονται όταν η νέα βιομηχανία των χριστιανικών πλαστογραφήσεων άρχισε να παρέχει τα στοιχεία των γεγονότων και των δογμάτων της χριστιανικής πίστης, και η καθολική εγκυκλοπαίδεια αναγνωρίζει στο εγχείρημα τα ψέματα και τις απάτες.

Με αυτό το υπόβαθρο στα γεγονότα, κάποιος θα αναρωτηθεί γιατί οι Χριστιανοί συνεχίζουν να θεωρούν τα κανονικά Ευαγγέλια σαν αληθινά. Εάν οι ιστορίες του Ευαγγελίου ήταν αληθινές, γιατί θα έπρεπε ο Θεός να χρειαστεί τα ευσεβή ψέματα για να τις διαδώσει; Οι παραποιήσεις απαιτούνται μόνο για να υποστηρίξουν την αναλήθεια. Οι εθνικοί χριστιανικοί επίσκοποι χρειάστηκαν το δύσκολο τέχνασμα της προσαρμογής των ιστοριών του πρώην επαναστατικού ηγέτη του Εσσαίων, που δολοφονήθηκε δικαστικώς ως προδότης, στις ιστορίες ενός νέου χριστιανικού Θεού.

Οι παραποιήσεις και οι πλαστογραφίες, που διαβάζονται ανυπόμονα και θεωρούνται αληθινές, είναι τόσο κοινές κατά τη διάρκεια της ύπαρξης της εκκλησίας που η φράση "ευσεβής απάτη" είχε πλαστεί για να περιγράψει τη νέα βιομηχανία που έγινε μια σημαντική πηγή εισοδήματος για τα μοναστήρια στις σκοτεινές εποχές. Ωστόσο, οι ελληνικοί θρησκευτικοί παραχαράκτες ήταν τόσο ανίδεοι ή απρόσεκτοι που παρέβαλαν το ψέμα ή το νέο θέμα τους στα παλαιά χειρόγραφα, χωρίς τη λήψη της προσοχής για να σβήσουν ή να καταστείλουν τις προηγούμενες δηλώσεις που αντέκρουαν τις νέες παρεμβολές. Οι σύγχρονοι Χριστιανοί κάνουν τα δυνατά τους για να οργανώσουν ορθολογικά τις αντιφάσεις.

Ο μάρτυρας Ιουστίνος, ο Ευσέβιος και ο Τερτυλλιανός ήταν μεταξύ των γνωστότερων πατέρων των εκκλησιών που θεωρούνται από τα ίδια τα λεγόμενά τους εφευρέτες των φανταστικών αναφορών αυτών που ο Ιησούς είπε και έκανε κατά τη διάρκεια της "ενσάρκωσής" του. Σε μια από τις εργασίες του, ο Ευσέβιος δίνει τον ακόλουθο τίτλο σε ένα κεφάλαιο:

Πώς μπορεί να είναι νόμιμο και αρεστό να χρησιμοποιηθεί η αναλήθεια ως θεραπεία, και προς όφελος εκείνων που θέλουν να εξαπατηθούν.

Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος ο διάσημος θεολόγος του τέταρτου αιώνα και ο σύγχρονος του Αυγουστίνος συζήτησαν την πιθανότητα για εξαπάτηση από τον Παύλο:

Με όσους έχουν πίστη αδύνατη έγινα το ίδιο, για να κερδίσω τους αδύνατους στην πίστη
Προς Κορινθίους Α 9:22

Ο Χρυσόστομος ειλικρινά συμφωνεί: Μεγάλη είναι η δύναμη της εξαπάτησης!

Η συνέχεια στο Τρίτο μέρος...