Ο Χριστιανικός Μεσαίωνας είχε ξεκινήσει προ πολλού, όμως :
Ένας από τους μεγαλύτερου διωγμούς κατά των Ελλήνων ξεκίνησε την 21 Δεκεμβρίου 382 μκχ και όσο υπάρχουν Έλληνες δεν θα ξεχάσουμε αυτά τα εγκλήματα....
Ο Χριστιανός Ρωμαίος αυτοκράτορας Φλάβιος Θεοδόσιος Αύγουστος συνεχίζοντας την πολιτική των προηγουμένων εγκληματιών θέσπισε νόμους κατά των Ελλήνων και της Πατρώας Ελληνικής θρησκείας.
Στις 21 Δεκεμβρίου του 382 μκχ απαγόρευσε με ποινή θανάτου και δήμευση της περιουσίας των ενόχων "Ελλήνων" (που χαρακτηρίζονται «παράφρονες» και «ιερόσυλοι»), κάθε μορφή θυσίας, μαντικής, ψαλμωδιών προς τιμή των Θεών ή τις απλές επισκέψεις σε αρχαίους Ναούς[1].
Το 384 μκχ διατάζει την κατεδάφιση ή το σφράγισμα των Ελληνικών Ιερών και υπέγραψε νέες απαγορεύσεις των θυσιών, «Εάν κάποια αγάλματα βρίσκονται ακόμη μέσα στους Ναούς και τα Ιερά και έχουν δεχθεί ή δέχονται ακόμη την λατρεία των ειδωλολατρών, όπου κι αν συμβαίνει αυτό, θα ξεριζωθούν εκ θεμελίων, αναγνωρίζοντας ότι αυτό έχει διαταχθεί κατ' επανάληψη και πολύ συχνά. Τα ίδια τα κτίρια των Ναών που βρίσκονται μέσα σε πόλεις ή κωμοπόλεις, ή έξω από αυτές, θα παραδοθούν σε δημόσια χρήση και θα καταστραφούν οι ανά τόπους βωμοί». (Θεοδοσιανός Κώδιξ 16.10.19.)
«Απαγορεύουμε σε εκείνους που έχουν μιαρές ειδωλολατρικές πεποιθήσεις να προσφέρουν τις καταραμένες τους θυσίες και να ασκούν όλες τις άλλες καταδικαστέες πρακτικές τους. Διατάσσουμε δε όλα τα Ιερά και οι Ναοί τους που στέκουν ακόμη, να καταστραφούν με πρωτοβουλία των τοπικών διοικητών και να εξαγνισθούν τα απομεινάρια τους με την ύψωση του σημείου της σεβαστής χριστιανικής θρησκείας. Όλοι ας γνωρίζουν ότι αν παραβάτης του παρόντος νόμου παραπεμφθεί με επαρκείς αποδείξεις ενώπιον δικαστού, θα τιμωρηθεί με την ποινή του θανάτου». (Θεοδοσιανός Κώδιξ 16.10.25.)
Στις 24 Φεβρουαρίου του 391 ανανέωσε την πλήρη απαγόρευση των θυσιών, των επισκέψεων σε Ναούς των Ελλήνων: «Κανείς δεν θα μολυνθεί με θυσίες και σφάγια, κανείς δεν θα πλησιάσει ή θα εισέλθει σε Ναούς, ούτε θα σηκώσει τα μάτια σε εικόνες φτιαγμένες από ανθρώπινο χέρι, διαφορετικά θα είναι ένοχος μπροστά στους ανθρώπινους και τους θεϊκούς νόμους». Ως συνέπεια της διογκούμενης έλλειψης ανεκτικότητας, το 392 μκχ καταστράφηκε ο μεγάλος ναός του Σέραπι στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου και η βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας.
Σταμάτησαν να δίνονται επιχορηγήσεις προς τα παγανιστικά ιερατεία, ενώ αυξήθηκε η οχλοκρατική βία εναντίον των Ελληνικών ναών και ομοιωμάτων με την υποκίνηση των μοναχών.
«Στο επίπεδο του λαού, οι πιο άσπονδοι εχθροί του παγανισμού ήταν οι μοναχοί. Οι μοναχοί είχαν ενεργή συμμετοχή στις διαμάχες σχετικά με τα ορθά χριστιανικά δόγματα.
Οι μοναχοί δεν έδειχναν κανένα έλεος στους Έλληνες και τους Εθνικούς. Όταν οι όχλοι κατέστρεφαν Ελληνικούς ναούς, οι μοναχοί ήταν συνήθως στον πυρήνα τους». (James Allan Evans, The Emperor Justinian and the Byzantine Empire, Greenwood Press, 2005, σελ. xxvii, xxviii)
και πολλά αλλά που χρειάζονται πολλά άρθρα για να τεκμηριωθούν....
Πηγές
Ένας από τους μεγαλύτερου διωγμούς κατά των Ελλήνων ξεκίνησε την 21 Δεκεμβρίου 382 μκχ και όσο υπάρχουν Έλληνες δεν θα ξεχάσουμε αυτά τα εγκλήματα....
Ο Χριστιανός Ρωμαίος αυτοκράτορας Φλάβιος Θεοδόσιος Αύγουστος συνεχίζοντας την πολιτική των προηγουμένων εγκληματιών θέσπισε νόμους κατά των Ελλήνων και της Πατρώας Ελληνικής θρησκείας.
Στις 21 Δεκεμβρίου του 382 μκχ απαγόρευσε με ποινή θανάτου και δήμευση της περιουσίας των ενόχων "Ελλήνων" (που χαρακτηρίζονται «παράφρονες» και «ιερόσυλοι»), κάθε μορφή θυσίας, μαντικής, ψαλμωδιών προς τιμή των Θεών ή τις απλές επισκέψεις σε αρχαίους Ναούς[1].
Το 384 μκχ διατάζει την κατεδάφιση ή το σφράγισμα των Ελληνικών Ιερών και υπέγραψε νέες απαγορεύσεις των θυσιών, «Εάν κάποια αγάλματα βρίσκονται ακόμη μέσα στους Ναούς και τα Ιερά και έχουν δεχθεί ή δέχονται ακόμη την λατρεία των ειδωλολατρών, όπου κι αν συμβαίνει αυτό, θα ξεριζωθούν εκ θεμελίων, αναγνωρίζοντας ότι αυτό έχει διαταχθεί κατ' επανάληψη και πολύ συχνά. Τα ίδια τα κτίρια των Ναών που βρίσκονται μέσα σε πόλεις ή κωμοπόλεις, ή έξω από αυτές, θα παραδοθούν σε δημόσια χρήση και θα καταστραφούν οι ανά τόπους βωμοί». (Θεοδοσιανός Κώδιξ 16.10.19.)
«Απαγορεύουμε σε εκείνους που έχουν μιαρές ειδωλολατρικές πεποιθήσεις να προσφέρουν τις καταραμένες τους θυσίες και να ασκούν όλες τις άλλες καταδικαστέες πρακτικές τους. Διατάσσουμε δε όλα τα Ιερά και οι Ναοί τους που στέκουν ακόμη, να καταστραφούν με πρωτοβουλία των τοπικών διοικητών και να εξαγνισθούν τα απομεινάρια τους με την ύψωση του σημείου της σεβαστής χριστιανικής θρησκείας. Όλοι ας γνωρίζουν ότι αν παραβάτης του παρόντος νόμου παραπεμφθεί με επαρκείς αποδείξεις ενώπιον δικαστού, θα τιμωρηθεί με την ποινή του θανάτου». (Θεοδοσιανός Κώδιξ 16.10.25.)
Στις 24 Φεβρουαρίου του 391 ανανέωσε την πλήρη απαγόρευση των θυσιών, των επισκέψεων σε Ναούς των Ελλήνων: «Κανείς δεν θα μολυνθεί με θυσίες και σφάγια, κανείς δεν θα πλησιάσει ή θα εισέλθει σε Ναούς, ούτε θα σηκώσει τα μάτια σε εικόνες φτιαγμένες από ανθρώπινο χέρι, διαφορετικά θα είναι ένοχος μπροστά στους ανθρώπινους και τους θεϊκούς νόμους». Ως συνέπεια της διογκούμενης έλλειψης ανεκτικότητας, το 392 μκχ καταστράφηκε ο μεγάλος ναός του Σέραπι στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου και η βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας.
Σταμάτησαν να δίνονται επιχορηγήσεις προς τα παγανιστικά ιερατεία, ενώ αυξήθηκε η οχλοκρατική βία εναντίον των Ελληνικών ναών και ομοιωμάτων με την υποκίνηση των μοναχών.
«Στο επίπεδο του λαού, οι πιο άσπονδοι εχθροί του παγανισμού ήταν οι μοναχοί. Οι μοναχοί είχαν ενεργή συμμετοχή στις διαμάχες σχετικά με τα ορθά χριστιανικά δόγματα.
Οι μοναχοί δεν έδειχναν κανένα έλεος στους Έλληνες και τους Εθνικούς. Όταν οι όχλοι κατέστρεφαν Ελληνικούς ναούς, οι μοναχοί ήταν συνήθως στον πυρήνα τους». (James Allan Evans, The Emperor Justinian and the Byzantine Empire, Greenwood Press, 2005, σελ. xxvii, xxviii)
και πολλά αλλά που χρειάζονται πολλά άρθρα για να τεκμηριωθούν....
Πηγές
- Θεοδοσιανός Κώδιξ Διαθέσιμο το απόσπασμα στα λατινικά, στον ιστότοπο ancientrome.ru:
http://ancientrome.ru/ius/library/codex/theod/liber16.htm#1 - http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%98%CE%B5%CE%BF%CE%B4%CF%8C%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%91%CE%84
